Abschied vom Wald

O dalen breed, o hoogten, o woud zo prachtig groen, waar ik mijn leven lang zo graag verbleef.  Daar buiten raast de wereld die zich altijd laat bedriegen. Laat nog een keer je groene bladerdek mij tot tent zijn.
In het woud staat een behartenswaardige woorden geschreven over liefde en oprecht leven. Die simpele en waarachtige woorden heb ik trouw gelezen. En tot diep in mijn wezen werd het onuitsprekelijk duidelijk.
Weldra ga ik je verlaten, als vreemdeling den vreemde in, het schouwspel van het leven aanschouwen  in straten vol rumoer. En midden in het leven zal jouw machtige ernst mij in mijn eenzaamheid verheffen, zo dat mijn hart niet verdort.

Who shall have my lady fair?

Wie zal mijn liefje krijgen? Wie anders dan ik zal haar hart veroveren, wanneer de blaadjes groen zijn?  Zeg eens wie. Niet jij. Hoezo?  Nee nee. De dappere vent die het beste minnen kan natuurlijk.  Jodeldiedo. Hij gaat haar trouwen. Hij is de man. Jodeldiedo. Hij is de man. Als de blaadjes groen zijn.

Wie zal mijn lief begraven? Mij niet gezien. Ik zal haar niet begraven. Als de blaadjes groen zijn, zal jij mijn lief begraven. Zeg eens wie. Nee nee. Er is meer kans dat ik met mijn liefje trouw. Zelfs als de bomen kaal zijn. Jodeldiedo.

Schilflied

Ginds gaat de zon afscheid nemen en de vermoeide dag legt zich te rusten. In het diepe meer weerspiegelen zich de treurwilgen, En ik krijg mijn liefste niet te zien. Oh tranenvloed barst los. Treurig ruisen zacht de wilgen. In de wind daar trilt het riet. En jij,verte, straalt licht en troostend naar binnen in mijn stil en diep verdriet, zoals de avondster haar licht werpt in de rietkraag en de weiden.

Ik bid je, liefste schat van mij. Besef dat ik, wanneer ik jou mijn liefde geef, geheel en al de jouwe ben. Ik ga. Ik ga..
Bewaar je trouw zo vast als ik. Wanneer je wilt, ben ik er voor jou. Pas goed op jezelf, zo vraag ik je. God zegene je. Ik ga. Ik ga.

As torrents in summer

Zoals beekjes des zomers, half opgedroogd in hun bedding, bij heldere hemel plotseling zwellen, doordat het ver weg, waar zij ontspringen, is gaan regenen, zo kunnen kwijnende harten ineens volschieten met emotie, en degenen die dat zien gebeuren, verwonderen zich en weten niet, dat een godheid ver weg bij hun diep verborgen bronnen een stortvloed heeft veroorzaakt.

Sweet and low

Zoet en zacht komen de zeewinden uit het westen over de rollende wateren. Kom van de stervende maan en blaas, blaas hem weer naar mij toe, terwijl mijn kleintje, mijn lieverdje slaapt.
Slaap maar stil, slaap maar stil, vader komt zo naar je toe. Rust, rust maar aan moeders borst, vader komt gauw naar je toe, vader is gauw weer terug bij zijn schat. Zilveren zeilen helemaal uit het westen, onder de zilveren maan, slaap maar kleintje, slaap maar kindjelief, slaap.

Geen ster is te zien boven het meer. De maan kruipt half zichtbaar achter wolkenflarden. De laatste rode blaadjes. vallen rond het rozenprieel. De klok luidt niet meer, de lange dag is ten einde.
Ik zit bij het zwijgend haardvuur en tracht kalm en geduldig de geluiden te tellen van de vreugden, die voor altijd zijn vervlogen. Sla geen acht op hoe hoop doet geloven en hoe het lot beslist. De dakrand slaat zijn schaduw, de lange dag komt ten einde. Het licht achter de vensters wordt langzaam zwakker. Het haardvuur flakkert nog maar zachtjes. Ik zal niet dromen in mijn bed, waar treurnis rust. Het boek van je moeizaam streven is uit.  De lange dag komt ten einde.

Todos los bienes del mundo

Al het goede der aarde gaat snel voorbij en ook de herinnering eraan, maar niet de roem en de eer. De tijd brengt sommigen fortuin en succes, maar uiteindelijk komt de dood, die niemand overslaat.
Grote voorspoed gaat snel voorbij en ook de herinnering eraan. Roem overleeft zeker ook als de persoon sterft. Andere goede dingen zijn een droom en betekenen een zeker graf.

Londonderry Air

In het dal van Derry heb ik jaren geleden rondgezworven langs de zingende rivier. Ik plukte de gouden narcissen die in het voorjaar de wereld kleuren gaven. O prachtvallei, mijn gedachten keren altijd weer terug jaar jouw brede stroom en heerlijke uiterwaarden. Mijn hart in ballingschap verlangt zo naar je groene eilanden. Zo ver van mij vandaan over de zee.
Midden in het water van de Doyle springen de zalmen boven de golven uit. In nachtenlange dromen hoor ik nog de roep van de zeevogels. Oh jaren, o zo traag, ga sneller, sneller steeds, ik verlang er zo naar de vallei terug te zien.. Ik wil bevestigd zien dat ik niet ben vergeten, dat ik daar thuis ben en in vrede leven kan.

The oak and the ash

Een meisje uit het noorden was naar Londen gekomen, hoewel dat helamaal niet bij haar paste. Zij weende en zuchtte en riep vol verdriet: ik wou dat ik weer terug in het noorden kon zijn. Want de eik en de es en de kleurige klimop, die bloeien zo mooi in mijn eigen streek. Ik denk maar vol spijt aan mijn geboortestreek, waar jongens en meisjes het hooi binnenhalen, de klokken vrolijk luiden en de vogels zoet zingen en de meisjes in het weiland zo plezierig zijn. Ze mogen hier wel praten over parken waar iedereen flaneert, maar ik zie hier niks van mijn groene Westmoreland, waar wij allemaal dansten van 's morgens tot 's avonds. Ik zou hier makkelijk aan de man kunnen komen, zat minnaars kunnen krijgen, maar degene met wie ik trouw, moet uit het noorden stammen, en mij terugbrengen naar mijn geliefde het noorden.

Early one morning

Al op een keer 't was 's ochtends vroeg, de zo net opgegaan,, hoorde ik beneden in het dal een meisje zingen. Och bedrieg mij toch niet, laat me niet alleen. Hoe kun je zo tegen een meisje doen? Denk aan wat je jouw Mary beloofd hebt. Vrolijk is de bloemenkrans en fris zijn de rozen die ik in de tuin geplukt heb voor om jouw hoofd. Zo zong dat arme meisje over haar verdriet, zo zong zij beneden in het dal. O bedrieg me niet, o ga nooit bij me weg. Hoe kon je zo een misbruik maken van een arm meiske?

I love my love

Ergens ver weg, toen ik eens een wandeling maakte op een voorjaarsavond, hoorde ik een meisje in Bedlam zo heerlijk zingen. Met haar handen liet zij haar kettingen rinkelen en dit is wat zij zong: Ik hou van mijn liefste, want ik weet dat hij van me houdt. Maar zijn ouders waren zo gemeen om hem naar zee te sturen, en het schip was zo gemeen om hem ver van mij weg te brengen. Hoewel ze mij pijn gedaan hebben, hou ik van zijn ouders, omdat het zijn ouders zijn. Ik hou van mijn liefste, omdat ik weet dat hij van me houdt.

Toen hij vernam dat zij in Bedlam was, ging hij helemaal door het lint. Hij wierp zich in haar sneeuwwitte armen en zei: Ik hou van mijn liefje, omdat ik weet dat mijn liefje mij bemint.

Zij zei: mijn lief, maak me niet bang. Ben jij mijn lief of niet? O ja, mijn liefste Nancy, ik hou ook veel van jou. Ik ben teruggekomen om het leed dat ik je heb aangedaan goed te maken. Ik hou van mijn liefje omdat ik weet dat mijn lief van mij houdt. Dus nou zijn deze twee getrouwd, mogen zij gelukkig zijn, zoals tortelduiven verenigd  in de liefde.

A lua girou

De maan draaide rond. Hij beschreef een baan in de hemel. Ik zou van je armen een kussen willen maken. Herinner jij je, Guillermina, dat jij bij zonsondergang in mijn armen viel, helemaal nat van het zweet? Laten we gaan, zuster. Je wenkt naar mij. Ik sta op een steen en jij op een andere. Wij vertellen elkaar onze verhalen en vragen ons niet af hoe ze aflopen. De maan de maan, de maan draaide rond. De maan.

Tres morillas en Jaén

Drie moorse meisjes hebben mij bemind in Jaén, Axa en Fatima en Marien.
Drie aardige moorse meisjes gingen olijven plukken en ze vonden er geen meer in Jaen, Aixa, Fatima en Marien
Drie moorse meisjes haalden de oogst binnen en keerden teleurgesteld en een beetje bleekjes terug, Aixa en Fatima en Marien.
Drie blozende moorse meisjes gingen appels plukken in Jaén, Aixa en Fatima en Marien.